Za wiźnieńskim cmentarzem, powstałym w miejscu średniowiecznej osady, znajduje się kopiec grodziska zwanego Zamczyskiem, Górą Zamkową lub też Górą Królowej Bony. Ze względu na strategiczne położenie, już w XI wieku powstał tu kasztelański gród obronny – okazały drewniany zamek, umocniony izbicowym obwodem warownym z pięcioma basztami, z murowaną wieżą nad bramą wjazdową.

Zmienne były losy wizneńskiego grodu… Do końca XIII wieku odpierał on najazdy Prusów i Jaćwingów; później Litwinów i Krzyżaków. Często przechodził z rąk książąt mazowieckich w ręce książąt ruskich, Krzyżaków, Litwinów. Był palony i odbudowywany. W sąsiedztwie grodu rozwijało się jednak rzemieślnicze podgrodzie, z wolna przekształcające się w osadę miejską, aby w końcu – w roku 1435 uzyskać od ks. Władysława I pełne prawa chełmińskie. W roku 1526 włączono tę część Mazowsza do Korony. Odtąd Wizna – jako miasto królewskie i stolica ziemi wiskiej – aż do rozbiorów Polski, była siedzibą starostwa grodzkiego i sądów oraz miejscem sejmików szlacheckich.

Dostępność:

• atrakcja do zwiedzania indywidualnego; dostępna nieodpłatnie przez cały rok;