Celem Mistrzostw jest ocalenie liczącej setki lat tradycji koszenia podmokłych łąk oraz spopularyzowanie idei czynnej ochrony przyrody terenów bagiennych. Organizatorzy mają na celu rozwinięcie współpracy pomiędzy parkami narodowymi i krajobrazowymi, a organizacjami lokalnymi i regionalnymi w takich dziedzinach jak: ochrona przyrody, edukacja ekologiczna, kultura, turystyka oraz rozwój społeczno-gospodarczy.

Pogłębienie wiedzy przyrodniczej lokalnej społeczności – zwłaszcza biebrzańskich rolników i władz samorządowych – ma właśnie tu nad Biebrzą – szczególne znaczenie: Dolina Biebrzy została wybrana jako pilotowy obszar do wdrażania programów rolno-środowiskowych, jak również została zaproponowana do europejskiej sieci ochrony przyrody Natura 2000. Występujące w Dolinie Biebrzy otwarte łąki cechują się walorami przyrodniczymi wyróżniającymi je w skali Europy. Są one miejscem gniazdowania i żerowania rzadkich ptaków: batalionów, rycyków, czajek, krwawodziobów. Stanowią także ważne tereny łowów ptaków drapieżnych jak orlik grubodzioby, orlik krzykliwy, gadożer. Koszenie łąk zapobiega zarastaniu krzewami i trzciną. Przyczynia się także do ochrony szczególnie cennych zbiorowisk roślinnych, które w innych częściach kraju można spotkać już bardzo rzadko, np. turzyca strunowa, wełnianeczka alpejska, gnidosz królewski, skalnica torfowiskowa.

Od początku lat 70. XX wieku wraz z postępującą mechanizacją rolnictwa i wyludnianiem się wsi, rolnicy zaprzestali wypasu bydła. Nieopłacalne stało się również koszenie podmokłych łąk, na które nie można było wjechać ciężkim sprzętem rolniczym. Kośne niegdyś łąki zaczęły porastać wierzbami, olchami, brzozami i trzciną, a to spowodowało wycofywanie się ptaków typowych dla terenów otwartych. Zarastanie bagien oznacza spadek bioróżnorodności – zmniejsza się bowiem liczba gatunków roślin i zwierząt. Chcąc zachować naturalny charakter torfowisk musimy je ochraniać w sposób czynny.

Od 2000 r. na terenie Bagna Ławki Biebrzański Park Narodowy prowadzi kilka projektów ochrony czynnej turzycowisk, na łącznej powierzchni około 1,5 tys. ha. Pierwszym etapem prac jest ręczne usuwanie zakrzaczeń wierzbowych i brzozowych. Dalsze prace tj. wykaszanie, ze względu na dużą skalę prac, prowadzi się mechanicznie. W wielu miejscach Europy obserwuje się bowiem podobny problem – zanikanie obszarów bagiennych, kształtowanych przez tradycyjne rolnictwo. Do udziału w imprezie oraz wspólnej zabawy zapraszamy: kosiarzy z gmin biebrzańskich i całej Polski, reprezentacje parków narodowych z kraju i zagranicy, przedstawicieli instytucji i stowarzyszeń zajmujących się ochroną przyrody.

źródło: www.biebrza.org.pl

więcej na: www.biebrza.org.pl