„…Tkanina dwuosnowowa – zwana też podwójną, należy do najciekawszych zjawisk współczesnej polskiej sztuki ludowej. Do czasów dzisiejszych przetrwało jedynie w okolicach Janowa. Wełniane, dekoracyjne tkaniny, zwane często janowskimi dywanami, łączące w swoim wzornictwie tradycję ze współczesnością, swoim pięknem i unikalną technologią tkacką budzą duże zainteresowanie zarówno badających je od kilkudziesięciu lat etnografów i specjalistów, jak też miłośników sztuki ludowej w kraju i za granicą.
Wełniane, wzorzyste dywany wytwarzane są w wiejskich izbach na ręcznych, poziomych krosnach. Zanim nitki osnowy i wątku trafią na krosno, tkaczki przędą z runa owczego na kołowrotku nici, skręcają je i barwią. Następnie snują 2 osnowy o kontrastowych barwach na warsztacie. Do tkania używają dwóch wątków w kolorach osnowy. W trakcie budowy ornamentu, przy użyciu wąskiej listewki zwanej „prądkiem” wydobywają na wierzch nitki dolnej osnowy, jednocześnie przesuwając nitki osnowy górnej ku dołowi i spajają go wątkiem o tej samej barwie. W ten sposób na warsztacie powstaje tkanina o splocie płóciennym, w dwóch kolorystycznych, dających się rozdzielić pod palcami warstwach, przeplatających się wzdłuż krawędzi wzoru, w którym lewa strona jest odwrotnością prawej. Mimo negatywowo-pozytywowego wzoru, który pozwala ją eksponować obustronnie, każda tkanina na prawą i lewą stronę…”
Źródło: „Janowskie tkaniny dwuosnowowe” – wydane przez GOK a Janowie; Janów 2006
Tę piękną tradycję nadal kultywują:
(zobacz na mapie)
